عملیات ُدگفه (پیجر)؛ عملیات تحقیر جمهوری ننگین اسالمی!

در تاریخ 27 شهریور 2583 شاهنشاهی برابر با 17 سپتامبر ،2024 انفجار همزمان

دستگاههای گیرنده فرستندۀ همراه (دگفه) در لبنان، منجر به کشته شدن، کور گشتن و زخم

های کاری صدها تن از تروریستها و مزدوران نیابتی جمهوری ننگین اسالمی شده است.

شعاع این عملیات از بیروت تا درۀ بُقاع و حتا سوریه را نیز دربر گرفته است. از میان

کورشدگان می توان به مزدور مجتبی امانی،”سفیر” رژیم در لبنان، اشاره کرد.

سوای اینکه انگشت “اتهام” بسوی کدام دولت گرفته می شود و یا سران رژیم و نوچه های نیابتی اش در واکنش به این

عملیات پیچیده چه رجزهایی خواهند خواند؛ مایلیم به بهانۀ این رویداد، نکته هایی را با خوانندگان خود در میان بگذاریم:

1. شاید اتفاقی بوده باشد که عملیات دُگفه (دستگاه گیرنده فرستندۀ همراه)، هنگامی انجام شد که تنها دو روز از دومین

سالگرد کشته شدن مهسا، دُخت میهن، و بزرگداشت آغاز خیزش انقالبی “زن، زندگی، آزادی”، در ایران و سراسر

جهان، می گذشت. خیزشی که در آن مزدوران جمهوری ایران ستیز اسالمی، برای سرکوب انقالب ملی ایرانیان، ضم ِن

کشتار وحشیانه فرزندان میهن، شکنجه را نیز، از شکنجه خانه هایشان به خیابانها آورده، و با شلیک مستقیم گلوله های

ِن دالور ایران، آنها را برای همیشه کور و دردمند ساختند. اینک، با

 

ساچمه ای به آلتهای تناسلی و چهره های فرزندا

اجرای این عملیات علیه عزیزدُردانه های رژیم در برآمدگاه راستین آنها (و نه ایران)، به آنها فهمانده شد که: “از هر

دست بدهند، از همان دست پس خواهند گرفت”. شاید کامال تصادفی بوده باشد، که این عملیات حتا یک یا دو روز پیش

از برگزاری جهانی گرامیداشت جاویدنامان میهن انجام نگرفت، تا مبادا مراسم ایرانیان تحت پوشش خبری این عملیات

قرار بگیرد. نمی دانیم، ولی نمی توان این واقعیت را انکار کرد که به درستی به مزدوران و جیره خواران رژیم فهمانده

ِن جنایتهایشان را پس خواهند داد.

 

شد که زین پس؛ هر رو ِز آنان، سختر از روز پیش خواهد بود و در همین دنیا تاوا

 

ِن محسن

2. تحقیر بیش از پیش رژیم و نیروهای نیابتی اش در طی عملیات دُگفه، حذف اسماعیل هنیه در دل تهران، زد

فخری زاده و ،… همگی نشان از آن دارند که رژیم از دیِد نظامی، اطالعاتی و ضد اطالعاتی تا چه اندازه ناتوان است.

پرگویی ها و الف زدنهای رژیم تنها برای مصرف داخلی و ترساندن ملت ایران است. عملیات دُگفه (پیجر) بار دیگر این

واقعیت را در برابر چشم جهانیان به تصویر کشید که؛ رژیم نه تنها توان حفظ جان نیروهایش را ندارد، بلکه توانایی حفظ

ِن

جا نیروهای جیره خوارش را در دل راهروهای پنهان و زیرزمینی غزه و بیروت را هم ندارد. عملیات دُگفه و

عملیاتهای این چنینی نشان می دهند که در سایۀ مبارزه ای مردمی و متشکل، با برنامه، سازمانیافته و هدفمند، رژیم

بسیار ضربه پذیرتر از آنی هست، که درباره اش فکر می شود.

.3 عملیات دُگفه نمایانگر این راستینگی هم بود که هرچقدرهم، جناحی از قدرتمندان و بازیگران کلیدی پهنۀ جهانی،

خواهان حفظ رژیم دست پرورده و مزدوران نیابتی جنایتکارش باشند؛ باز هم در برابر خواست و ارادۀ ملت اسراییل که

برای بقاء می جنگند، ناتوان و دست بسته هستند. با درسگیری از واقعیت؛ ملت و به دنبال آن رزمندگان پادشاهی خواه و

آزادۀ ایران نیز باید به این نکته بیاندیشند که پیش از آنکه در اندیشۀ کسب پشتیبانی های جهانی باشند، نخست باید در

ِو اندیشۀ سازماندهی مبارزات هدفمند خود، و همبستگی با دیگر نیروهای ملی و مترقی،

ِن دی

برای سرنگونی و برکند

خودکامگی رژیم اسالمی در ایران، باشند. تنها در چنین شرایطی است که نه تنها پشتیبانی جهانی را هم بدست خواهند

آورد، بلکه این رژیم را نیز در روند یک انقالب ملی و مردمی، سرنگون خواهند کرد.

 

ِر هماهنگ و گروهی، برنامه ریزی و بردباری وصف ناپذیر عوامل

 

عملیات دُگفه نشان از پیچیدگی، ظرافت، اندیشه، کا

اجرایی آن دارد. انسانهایی که این عملیات را پیاده کردند، جویای نام و نشان نبودند، بلکه با باور به پیروزی، همۀ نیروی

ِن هدفشان، متمرکز کرده بودند. به باور ما، رزمندگان میهن پرست ما نیز در مبارزه با

 

خود را برای متحقق کرد

 

ِر گروهی و با ایمان به راهی که برای

 

جمهوری پلشت اسالمی، ضمن ارتقای دانش مبارزاتی خود، شرکت فعاالنه در کا

رهایی ملت در بندمان در پیش گرفته اند؛ با بردباری، از خودگذشتگی به جای جاه طلبی های حقیرانه و با تمرکز بر

هدف، می باید سازماندهی شده و استوار، عمل کرده تا بتوانند با جلب پشتیبانی های معنوی و مادی ملت ایران، به

اجرای وظایفشان که همانا؛ برپایی انقالب ملی ایرانیان است، بپردازند. و چنین باد!

 

 

انجمن پادشاهی خواهان پیشرو

28 شهریور 2583 شاهنشاهی18/ سپتامبر 2024